Późnorenesansowy trzynawowy kościół w Kurowie budowany był w trzech etapach. Pierwszym fundatorem kościoła był Piotr Kurowski. Świątynię erygowano w 1450 roku. W połowie XVI w. dobudowano nawy boczne. Nawa główna została wymieniona na murowaną ok. 1660 r. przez rodzinę Zbąskich. Następne ulepszenia wprowadził w pierwszej poł. XVIII w. tutejszy proboszcz ks. Michał Szajkowski (wzmocnił ankrami i wyremontował sklepienie). W drugiej poł. XVIII w. pokryto kościół blachą i zakończono układanie marmurowych posadzek. Kościół składa się z nawy głównej i 2 naw bocznych. Warto zobaczyć w nim oryginalny barokowy ołtarz główny i siedem ołtarzy bocznych. Przy kościelnym zespole warte zobaczenia są: dzwonnica z XVIII wieku, klasycystyczna plebania z lat 1778-1782. W parafii posługę duszpasterską w latach 1775-1785, sprawował m.in. ks. Grzegorz Piramowicz. W sąsiedztwie kościoła znajduje się budynek szkoły parafialnej ks. Grzegorza Piramowicza /wikariatu/z 1738 r. Jest on przykładem klasycystycznej budowli o prostych, rozczłonkowanych pilastrami elewacjach z gzymsami i wysokim łamanym dachem. Budynek został przebudowany w końcu XVIII w., po zbombardowaniu w 1939r. został odbudowany i rozbudowany przez nadbudowę w latach1953–1958.Warto obejrzeć także znajdującą się za kościołem murowaną plebanię wybudowana w latach 1778 – 1782 w stylu klasycystycznym wg projektu Stanisława Kostki Potockiego oraz architektów Chrystiana Piotra Aignera i Stanisława Zawadzkiego. Spalona podczas II wojny światowej a w 1945r odbudowana.